زاویه دید دوربین به محیطی میگویند که لنز دوربین آن را نمایش میدهد ، یا از آن فیلم میگیرد ، که این زاویه در دوربین های مختلف ، اندازه های مختلفی دارد ، و همچنین این زاویه نسبت به نوع دوربین و اندازه لنز تعریف های مختلفی دارد ، که در این مقاله به طور کامل به توضیح پیرامون این قابلیت ها میپردازیم ، با تیم فنی مینی دی وی پرو همراه باشید.
زاویه دید از نظر سازندگان
سازندگان لنز اغلب از اصطلاح زاویه دید یا حداکثر زاویه دید در مشخصات لنزهای‌های خود استفاده می‌کنند زیرا براساس تعریف آن‌ها، میدان دید، زاویه‌ای است که لنز قادر به دیدن آن است. برای مثال لنز Nikon 24mm f/1.4G دارای حداکثر زاویه دید ۸۴ درجه است و این درحالی است که لنز Nikon 300mm f/2.8G دارای حداکثر زاویه دید ۸ درجه است (هنگامی که در دوربین‌هایی با سنسور فول فریم استفاده شود). به تصویر زیر نگاه کنید:
همانطور که می‌بینید، زاویه ۸۴ درجه در مقایسه با زاویه ۸ درجه بسیار گسترده تر است. به همین دلیل است که اگر با لنز ۲۴ میلیمتر عکاسی کنید، تصویر شما بسیار وایدتر خواهد بود و اگر با لنز ۳۰۰ میلیمتر عکاسی کنید، صحنه‌ای کوچکتر با بزرگنمایی بیشتر خواهید داشت.
زاویه دید چیست ؟
زاویه دید در کل به چیزی اطلاق میشود که قابلیت دیدن را داشته باشد مثل چشم انسان یا لنز دوربین های مختلف و .... که تعریف اصلی آن میدان دید دقیق میباشد ، یعنی اینکه لنز دوربین شما چه مقدار از محیط تصویر را پوشش میدهد ، و برای هر دوربین در سطح های مختلف این زاویه دید تفاوت دارد ، و البته زاویه دید چشم انسان بسیار قدرتمند تر و بالاتر از بهترین دوربین های موجود در بازار جهان است چرا که چشم انسان پیچیده ترین عضو بعد از مغز است .
تفاوت های زاویه دید چشم انسان و لنز دوربین ها
فرآیند دیدن بوسیله چشم بیشتر به یک دوربین فیلمبرداری شبیه است به این معنا که مغز تصاویر مرتبط به یکدیگر را به منظور استخراج یک تصویر نهایی پردازش می‌کند. در مجموع می‌توان گفت که سیستم بینایی انسان به دلیل زیر بی‌نظیر است: آنچه که ما می‌بینیم در واقع تصویری است بازسازی شده توسط ذهن بر اساس ورودی‌هایی که توسط چشم تامین شده است و این تصویر دقیقا نتیجه نور رسیده به چشم‌ها نیست.
بیشتر دوربین‌های دیجیتال دارای رزولوشن ۵ تا ۲۰ مگاپیکسل هستند که گفته میشود در برابر سیستم بینایی ما بسیار کمتر است. علت این است که در دید ۲۰/۲۰ (چشم سالم) با فرض زاویهٔ دید ۶۰ درجه‌ای، چشم می‌تواند معادل ۵۲ مگاپیکسل را تفکیک کند.
این محاسبات تا حدودی گمراه‌کننده هستند. تنها دید مرکزی ما دارای دید ۲۰/۲۰ است و بنابراین نمی‌توانیم با یک نگاه این مقدار جزئیات را تشخیص دهیم. با دور شدن از مرکز تصویر توانایی بینایی ما به شدت کاهش می‌یابد. به گونه‌ای که در تنها ۲۰ درجه خارج از مرکز، چشمان تنها می‌توانند یک دهم جزئیات را در مقایسه با مرکز تشخیص دهند. در لبهٔ تصویر نیز ما تنها قادر به تشخیص اجسام بزرگ با کنتراست بالا با اشباع رنگی کم هستیم. شکل زیر نمایشی است از آنچه ما توسط چشمانمان می‌بینیم.
با احتساب واقعیت فوق ما در یک نگاه توسط چشمانمان (بسته به قدرت بینایی) قادر به تشخیص جزئیاتی معادل یک دوربین ۵ تا ۱۵ مگاپیکسل هستیم. علاوه بر این ذهن ما تصویر را پیکسل به پیکسل به خاطر نمی‌سپارد و تنها بافت‌ها، رنگ و کنتراست تصویر را ثبت می‌کند.
به منظور تشکیل تصویر در ذهن، چشمان ما به صورت متوالی و با سرعت بالا بر روی چند ناحیه مورد توجه فوکوس می‌کنند. این عمل در نهایت سبب ادراک ما از تصویری که در حال مشاهده آن هستیم میشود. شکل زیر این موضوع را نشان میدهد:
عدم تقارن: هر چشم جزئیات بیشتری در زیر خط بینایی نسبت به بالای آن تشخیص میدهد. همچنین دید جانبی در جهاتی که از بینی دور‌تر باشد حساسیت بیشتری دارد. این در حالی است که دوربین تقریبا در تمام جهات تصویر یکسانی ثبت می‌کند.
دید شب: در زمان دید با نور بسیار کم مثلا زیر نور ماه، چشمان ما تنها به صورت تک‌فام قادر به دیدن هستند. تحت این شرایط دید مرکزی به نسبت دید جانبی جزئیات کمتری ثبت می‌کند. باید توجه کرد که در شرایط دید با نور کم چشمان ما از سلول‌های متفاوتی در شبکیه برای انتقال تصویر به مغز استفاده می‌کنند.
اگر شرایطی را در نظر بگیریم که در آن مردمک چشمان ما برای دیدن مناطق تاریک و روشن باز و بسته میشود، در اینصورت چشمان ما دارای رنج دینامیکی معادل ۲۴ استاپ هستند. منظور از این جمله این است که اگر ما یک بار در مثلا یک زیرزمین کاملا تاریک قرار بگیریم و یک بار دیگر در زیر تابش مستقیم آفتاب باشیم، فاصلهٔ میان روشن‌ترین تا تاریک‌ترین نقاط قابل درک برابر ۲۴ استاپ یعنی ۲ به توان ۲۴ برابر است.
اما در این حالت چشم‌ها مانند دوربین فیلمبرداری با تغییر قطر مردمک در حال تنظیم کردن خود هستند و بنابراین مقایسهٔ آن با دوربین عکاسی صحیح نیست. شکل زیر تاثیر باز و بسته شدن مردمک را در تغییر میزان نور رسیده به چشم نشان میدهد.
