"زاویه دید" نشان می دهد که چه مقدار از صحنه جلوی دوربین توسط سنسور دوربین گرفته می شود. در اصطلاح فنی تر، وسعت زاویه ای صحنه ثبت شده روی سنسور است که به صورت مورب اندازه گیری می شود. مهم است که به خاطر داشته باشید که زاویه دید کاملاً توسط فاصله کانونی لنز و فرمت سنسور دوربین تعیین می شود. زاویه دید معیاری است برای اندازه‌گیری مقداری از صحنه یا سوژه که یک لنز می‌تواند وارد کند. زاویه دید را می‌توان به صورت افقی، عمودی یا مورب در یک تصویر اندازه‌گیری کرد. زاویه دید دوربین با افزایش اندازه ماتریس افزایش می یابد و با افزایش فاصله کانونی کاهش می یابد. مرسوم است که زوایای دوربین را به صورت افقی و عمودی تشخیص می دهند. گاهی اوقات زاویه دید مورب نیز مشخص می شود.
این فاصله کانونی است که مهم است: لنزهایی با فواصل کانونی کوتاه‌تر می‌توانند صحنه بیشتری را در یک عکس ثبت کنند، در حالی که فاصله کانونی بیشتر نمای بسیار باریک‌تری ارائه می‌دهد. البته می توانید دوربین خود را دورتر ببرید تا صحنه بیشتری را به تصویر وارد کنید یا به آن نزدیک شوید - یا در جایی که هستید بمانید و تنظیمات را روی یک لنز زوم تنظیم کنید - اما زاویه نمای فاصله کانونی انتخاب شده تغییر نمی کند.
اگر از نظر فیزیکی نزدیکتر یا دورتر شوید، آنچه تغییر می کند، رابطه بین اشیاء در تصویر است. با یک لنز واید به جلو بروید و به ثبت بیشتر پس زمینه نسبت به موضوع عکس ادامه می دهید. با دور شدن شما، لنز همچنان بخش بسیار کوچکتری از پس زمینه را نسبت به سوژه می گیرد.
وقتی عکاسان در مورد فاصله کانونی لنز صحبت می کنند، چیزی که واقعاً نگران آن هستند زاویه دید است. این به این دلیل است که زاویه دید تعیین می کند که چگونه می توان یک صحنه را کادربندی و ترکیب کرد. لنزهای بلند با فواصل کانونی 200 میلی‌متر، 300 میلی‌متر یا 400 میلی‌متر و فراتر از آن، زوایای دید باریکی را ارائه می‌کنند که جداسازی اشیا را در یک صحنه وسیع‌تر آسان‌تر می‌کند.
نقطه ضعف زاویه دید فقط چند درجه این است که به همان اندازه به راحتی می توان رد سوژه را از دست داد، زیرا یک تغییر جزئی در موقعیت دوربین می تواند تأثیر چشمگیری در ناحیه ای که توسط لنز انتخاب می شود داشته باشد. اگر سوژه‌ای متحرک را دنبال کنید، این مشکل تشدید می‌شود، زیرا هر کسی که سعی کرده از پرندگان سریع‌پرواز از نزدیک با لنز 600 میلی‌متری عکاسی کند، می‌داند!
شما می توانید از ویژگی های زوایای مختلف دید به طور خلاقانه بهره برداری کنید. برای مثال، علاوه بر اینکه در فضاهای محدودی که نمی‌توانید از نظر فیزیکی از سوژه دورتر شوید، ضروری است، نزدیک شدن با لنزهای زاویه باز به این معنی است که می‌توانید هم از یک سوژه و هم محیط اطراف آن را در یک عکس ثبت کنید. شما همچنین می توانید با مقیاس بازی کنید، زیرا اجسام نزدیک به دوربین نسبت به آنهایی که در دور هستند بسیار بزرگتر به نظر می رسند.
فاصله کانونی، یا محدوده فاصله کانونی در مورد زوم، معمولاً در انتخاب لنز برای یک عکس خاص یا نوع عکاسی، مهم‌ترین مورد توجه قرار می‌گیرد. فاصله کانونی یک لنز دو ویژگی را تعیین می کند که برای عکاسان بسیار مهم است: بزرگنمایی و زاویه دید.
فاصله کانونی بیشتر با بزرگنمایی بیشتر مطابقت دارد و بالعکس. لنزهای واید با فواصل کانونی کوتاه دارای بزرگنمایی کم هستند، به این معنی که برای پر کردن کادر باید از نظر فیزیکی به یک سوژه با اندازه متوسط نزدیک شوید. اما این بدان معناست که می توانید سوژه های بزرگ را بدون نیاز به عکاسی از فاصله دور در کادر قرار دهید. لنزهای تله فوتو با فواصل کانونی زیاد بزرگنمایی بالایی دارند، بنابراین می توانید کادر را با سوژه هایی پر کنید که دورتر از دوربین هستند.
تعریف فنی فاصله کانونی
فاصله کانونی یک لنز به عنوان فاصله از نقطه اصلی ثانویه تا نقطه کانونی عقب آن زمانی که فوکوس روی بی‌نهایت تنظیم می‌شود، تعریف می‌شود. نقطه اصلی ثانویه یکی از شش "نقطه اصلی" است که به عنوان نقاط مرجع در یک لنز نوری استفاده می شود (نقاط کانونی جلو و عقب، نقاط گره اولیه و ثانویه، و نقاط اصلی اولیه و ثانویه). هیچ مکان از پیش تعریف شده ای برای نقطه اصلی ثانویه در یک لنز مرکب وجود ندارد - بسته به طراحی لنز، می تواند جایی در داخل بشکه لنز یا در نقطه ای خارج از لنز باشد - بنابراین هیچ راه آسانی برای اندازه گیری دقیق فاصله کانونی وجود ندارد. خود یک لنز
با فواصل کانونی زیاد، اشیاء پیش زمینه و پس زمینه اغلب در تصویر نهایی نزدیک به هم هستند. این اثر گاهی اوقات "فشرده سازی تله فوتو" نامیده می شود، اگرچه در واقع توسط خود لنز ایجاد نمی شود. آنچه واقعاً اتفاق می افتد این است که هنگام استفاده از لنز تله فوتو، باید از سوژه های خود دورتر باشید. بنابراین، نسبت به فاصله دوربین تا سوژه‌های پیش‌زمینه و پس‌زمینه، در واقع به هم نزدیکتر هستند. راه دیگری برای بیان این موضوع این است که از آنجایی که هم اشیاء پیش زمینه و هم پس‌زمینه در فاصله قابل توجهی از دوربین قرار دارند، اندازه‌های نسبی آنها در تصویر نهایی به واقعیت نزدیکتر خواهد بود. هنگام عکاسی با لنز زاویه باز، معمولاً باید به سوژه پیش زمینه نزدیک شوید تا در کادر به اندازه کافی بزرگ باشد، به همین دلیل است که اجسام دورتر نسبتاً کوچکتر به نظر می رسند. تفاوت در دیدگاه ظاهری در واقع نتیجه دور بودن شما از سوژه است
