تعریف سرور ابری

سرور ابری یک سرور محاسباتی است که مجازی سازی شده است و منابع آن را از راه دور از طریق شبکه برای کاربران در دسترس قرار می دهد. سرورهای ابری برای ارائه عملکردهای یکسان، پشتیبانی از سیستم عامل‌ها و برنامه‌های کاربردی مشابه و ارائه ویژگی‌های عملکردی مشابه با سرورهای فیزیکی سنتی که در یک مرکز داده محلی اجرا می‌شوند، در نظر گرفته شده‌اند. سرورهای ابری اغلب به عنوان سرورهای مجازی، سرورهای خصوصی مجازی یا پلتفرم های مجازی شناخته می شوند. این سرور ها به کمک ذخیره سازی دوربین های امنیتی آمده اند تا خیال کاربران را از فضای کم حافظه های microSd راحت کنند و یک پشتیبان عالی برای فیلم ها، تصاویر، سند ها،فایل و ... باشند.

سرورهای ابری چگونه کار می کنند؟

سرورهای ابری با مجازی سازی سرورهای فیزیکی کار می کنند تا آنها را برای کاربران از مکان های راه دور در دسترس قرار دهند. مجازی سازی سرور اغلب، اما نه همیشه، از طریق استفاده از یک Hypervisor انجام می شود. سپس از منابع محاسباتی سرورهای فیزیکی برای ایجاد و قدرت سرورهای مجازی استفاده می شود که به عنوان سرورهای ابری نیز شناخته می شوند. این سرورهای مجازی سپس می توانند توسط سازمان ها از طریق اتصال اینترنتی فعال از هر مکان فیزیکی قابل دسترسی باشند.

در یک مدل محاسبات ابری عمومی (public cloud computing model)، فروشندگان ابر دسترسی به این سرورهای مجازی و منابع ذخیره‌سازی را در ازای هزینه‌هایی که معمولاً به عنوان یک مدل اشتراک پرداخت می‌شوند، فراهم می‌کنند. مدل‌های تحویل محاسبات ابری که فقط شامل سرورهای مجازی، فضای ذخیره‌سازی و شبکه هستند، IaaS نامیده می‌شوند. محصولات PaaS یک محیط رایانش ابری با ابزارهای نرم افزاری و سخت افزاری برای توسعه برنامه کاربردی، که توسط سرورهای ابری، منابع ذخیره سازی و شبکه تامین می شوند، به مشتریان ارائه می دهند. در مدل SaaS، فروشنده یک محصول نرم افزاری کامل و کاملاً مدیریت شده را از طریق ابر به مشتریان پرداخت می کند. برنامه های SaaS برای منابع محاسباتی به سرورهای ابری متکی هستند.

اگرچه سرورهای ابری خصوصی به طور مشابه کار می کنند، این سرورهای فیزیکی بخشی از زیرساخت خصوصی و متعلق به یک شرکت هستند.

انواع سرورهای ابری

یک شرکت می تواند از بین چندین نوع سرور ابری انتخاب کند. سه مدل اصلی عبارتند از:

سرورهای ابری عمومی (Public cloud servers) : رایج ترین عبارت یک سرور ابری یک ماشین مجازی (VM) است -- یا "نمونه" محاسباتی -- که یک ارائه دهنده ابر عمومی در زیرساخت خود میزبانی می کند و با استفاده از یک رابط یا کنسول مبتنی بر وب به کاربران در سراسر اینترنت ارائه می دهد. این مدل با نام IaaS شناخته می شود. نمونه‌هایی از سرورهای ابری شامل نمونه‌های Amazon Elastic Compute Cloud (EC2)، نمونه‌های Microsoft Azure و نمونه‌های Google Compute Engine هستند.

سرورهای ابری خصوصی (Private cloud servers) : یک سرور ابری همچنین ممکن است یک نمونه محاسباتی در یک ابر خصوصی داخلی باشد. در این مورد، یک شرکت سرور ابری را به کاربران داخلی در سراسر یک شبکه محلی (LAN) و در برخی موارد، همچنین به کاربران خارجی در سراسر اینترنت تحویل می‌دهد. تفاوت اصلی بین یک سرور ابری عمومی میزبانی شده و یک سرور ابری خصوصی در این است که دومی در زیرساخت خود سازمان وجود دارد، در حالی که یک سرور ابر عمومی در خارج از سازمان مالکیت و اداره می شود. ابرهای ترکیبی ممکن است شامل سرورهای ابری عمومی یا خصوصی باشند.

سرورهای ابری اختصاصی (Dedicated cloud servers) : علاوه بر سرورهای ابری مجازی، ارائه دهندگان ابر می توانند سرورهای فیزیکی ابری را که به عنوان سرورهای فلزی برهنه (bare-metal servers) نیز شناخته می شوند، عرضه کنند که اساساً سرور فیزیکی ارائه دهنده ابر را به یک کاربر اختصاص می دهند. این سرورهای ابری اختصاصی - که نمونه‌های اختصاصی نیز نامیده می‌شوند - معمولاً زمانی استفاده می‌شوند که یک سازمان باید یک لایه مجازی‌سازی سفارشی را مستقر کند یا نگرانی‌های عملکرد و امنیتی را که اغلب با سرور ابری چند مستاجر همراه است، کاهش دهد.

سرورهای ابری در طیف گسترده ای از گزینه های محاسباتی با منابع پردازنده و حافظه متفاوت در دسترس هستند. این یک سازمان را قادر می سازد تا نوع نمونه ای را انتخاب کند که به بهترین وجه با نیازهای یک حجم کاری خاص مطابقت دارد. به عنوان مثال، یک نمونه کوچکتر آمازون EC2 ممکن است یک CPU مجازی و 2 گیگابایت حافظه ارائه دهد، در حالی که نمونه بزرگتر آمازون EC2 96 CPU مجازی و 384 گیگابایت حافظه را ارائه می دهد. علاوه بر این، می‌توان نمونه‌های سرور ابری را یافت که برای نیازهای بار کاری منحصربه‌فرد طراحی شده‌اند، مانند نمونه‌های بهینه‌سازی شده محاسباتی که شامل پردازنده‌های بیشتری نسبت به مقدار حافظه هستند.

در حالی که برای سرورهای فیزیکی سنتی معمول است که مقداری فضای ذخیره سازی داشته باشند، اکثر سرورهای ابری عمومی منابع ذخیره سازی را شامل نمی شوند. در عوض، ارائه‌دهندگان ابر معمولاً فضای ذخیره‌سازی را به عنوان یک سرویس ابری جداگانه ارائه می‌کنند، مانند سرویس ذخیره‌سازی ساده آمازون (Amazon S3) و Google Cloud Storage. یک سازمان، نمونه های ذخیره سازی را با سرورهای ابری برای نگهداری محتوا، مانند تصاویر VM و داده های برنامه، فراهم می کند.

مزایای سرورهای ابری

انتخاب استفاده از سرور ابری به نیازهای سازمان و کاربرد خاص و نیازهای حجم کاری آن بستگی دارد. برخی از مزایای بالقوه عبارتند از:

سهولت استفاده : یک مدیر می تواند سرور را در عرض چند دقیقه آماده کند. با یک سرور ابری عمومی، یک سازمان نیازی به نگرانی در مورد نصب، نگهداری سرور یا سایر وظایفی که با داشتن یک سرور فیزیکی همراه است، ندارد.

جهانی شدن : سرورهای ابری عمومی می توانند بارهای کاری را جهانی کنند. با یک مرکز داده متمرکز سنتی، ادمین ها همچنان می توانند به بارهای کاری در سطح جهانی دسترسی داشته باشند، اما تأخیر و اختلالات شبکه می تواند عملکرد را برای کاربرانی که از نظر جغرافیایی دور هستند کاهش دهد. با میزبانی نمونه‌های تکراری حجم کاری در مناطق مختلف جهانی، سازمان‌ها می‌توانند از دسترسی سریع‌تر و اغلب مطمئن‌تر بهره ببرند.

هزینه : سرورهای ابری عمومی از مدل قیمت گذاری پرداختی پیروی می کنند. در مقایسه با یک سرور فیزیکی و هزینه‌های نگهداری آن، این امر می‌تواند در هزینه‌های سازمان صرفه‌جویی کند، به‌ویژه برای بارهای کاری که فقط باید به طور موقت اجرا شوند یا به ندرت استفاده می‌شوند. سرورهای ابری اغلب برای بارهای کاری موقت، مانند توسعه و آزمایش نرم افزار، و همچنین برای بارهای کاری که در آن منابع نیاز به افزایش یا کاهش بر اساس تقاضا دارند، استفاده می شوند. با این حال، بسته به میزان استفاده، هزینه طولانی مدت و تمام وقت سرورهای ابری می تواند گران تر از مالکیت مستقیم سرور باشد. علاوه بر این، تفکیک کامل هزینه‌های رایانش ابری برای جلوگیری از هزینه‌های پنهان مهم است.

چالش های انتخاب سرورهای ابری

انتخاب استفاده از سرور ابری ممکن است برای سازمان‌ها مضرات احتمالی را نیز به همراه داشته باشد.

مقررات و حاکمیت : تعهدات نظارتی و استانداردهای حاکمیت شرکتی ممکن است سازمان ها را از استفاده از سرورهای ابری و ذخیره داده ها در مکان های جغرافیایی مختلف منع کند.

کارایی : از آنجایی که سرورهای ابری معمولاً محیط‌هایی با چند مشترک استفاده کننده هستند و یک مدیر کنترل مستقیمی بر موقعیت فیزیکی آن سرورها ندارد، یک VM ممکن است تحت تأثیر نامطلوب ذخیره‌سازی بیش از حد یا نیازهای شبکه سایر سرورهای ابری روی همان سخت‌افزار قرار گیرد. این اغلب به عنوان موضوع "همسایه پر سر و صدا" نامیده می شود. سرورهای ابری اختصاصی یا بدون فلز می توانند به سازمان کمک کنند تا از این مشکل جلوگیری کند.

قطعی و تام اوت : سرورهای ابری در معرض قطع خدمات دوره ای و غیرقابل پیش بینی هستند که معمولاً به دلیل نقص در محیط ارائه دهنده یا یک اختلال غیرمنتظره شبکه است. به همین دلیل، و از آنجایی که کاربر کنترلی بر زیرساخت ارائه‌دهنده ابر ندارد، برخی از سازمان‌ها ترجیح می‌دهند تا بارهای کاری حیاتی را در مرکز داده محلی خود به جای ابر عمومی نگه دارند. همچنین، هیچ در دسترس بودن یا افزونگی ذاتی در ابرهای عمومی وجود ندارد. کاربرانی که به در دسترس بودن بیشتر برای حجم کاری نیاز دارند، باید عمداً آن دسترسی را در حجم کاری ایجاد کنند.

ملاحظات

هنگامی که سازمان ها در حال ارزیابی استفاده از سرورهای ابری برای برآوردن نیازهای محاسباتی خود هستند، چند ملاحظات کلیدی وجود دارد.

سرورهای مجازی ابری در مقابل سرورهای فیزیکی. در حالی که سرورهای ابری مجازی می توانند راحت، آسان برای مدیریت و مقرون به صرفه باشند، استفاده از آنها بیشتر برای بارهای کاری بسیار متغیر است تا بارهای کاری فشرده داده. به طور کلی سرورهای فیزیکی نسبت به سرورهای مجازی قابل شخصی سازی و قدرتمندتر هستند.
انواع مجازی سازی اگرچه مجازی‌سازی به کمک Hypervisor رایج‌ترین است، انواع دیگری از مجازی‌سازی سرور مانند سخت‌افزار، به کمک سخت‌افزار، paravirtualization و OS در سطح وجود دارد.
امنیت. امنیت همچنان یک نگرانی اصلی برای فناوری ابری است. ارائه‌دهندگان نباید هنگام اطمینان از داشتن گزینه‌های امنیتی مناسب برای محافظت از سرورهای مجازی خود، سنگ تمام بگذارند.
هنگام در نظر گرفتن هر نوع سرویس ابری، سازمان ها باید سرورهای ابری خاصی را که ارائه دهنده استفاده می کند - مانند نوع، پیکربندی و فناوری مجازی سازی، بررسی کنند. در حالی که استفاده از سرورهای ابری برای وظایف محاسباتی می‌تواند مزایای خاص بسیاری را در مقایسه با سرورهای فیزیکی به مشتریان ارائه دهد، موارد استفاده خاص می‌تواند به نفع سرورهای سنتی داخلی باشد.